Menu

Blog – Circulariteit als bron van schoonheid

Saridaki, Maro avatar
10/01/2020 11:15 in De wijk van morgen

Blog – Circulariteit als bron van schoonheid

Door Juliette Bekkering – Een reis bracht mij onlangs naar de wereldberoemde Mezquita van Cordoba. Het gesloten gedeelte van de voormalige moskee bestaat uit een strak grid van 33 beuken in de noord-zuidelijke richting en negentien beuken in oost-westelijke richting. Binnen deze structuur zijn uitzonderingen en verbijzonderingen tot stand gekomen door de vele veranderingen die het gebouw in de loop der eeuwen heeft ondergaan.

Voor het eerste gedeelte, gerealiseerd op de fundamenten van de Visigotische basiliek van San Vincente die voor de bouw van de moskee werd gesloopt, zijn 780 marmeren zuilen hergebruikt van de nabijgelegen Romeinse villa’s. Maar ach, helaas: de zuilen waren met amper 3,70 meter te kort. Ze werden opgehoogd met het zo karakteristieke tweede kapiteel, een tweede zuil en een hoefijzervormige boog die het gebouw zijn karakteristieke uitstraling geeft. Door de tweede constructieve laag, die veel zwaarder is dan de eerste, kon een veel grotere hoogte bereikt worden dan tot dan toe gangbaar was en ogen de onderste zuilen rank en fijn. Dwalend door de imposante ruimten valt ook op dat de vloer is opgehoogd: de hergebruikte zuilen lijken hierdoor als het ware in de grond weg te zinken, in plaats van op een basement te staan. Door de ranke kolommen, de wegzakkende zuilen en de hoge dubbele bogen ontstaat een gevoel van een eindeloze ruimte.

Bij veel gebouwen is door de geschiedenis heen op eenzelfde manier gebruikgemaakt van voorhanden materialen. Zo is de burcht van Ankara gemaakt van hergebruikt metselwerk en de resten van bouwwerken die Grieken en Romeinen achterlieten. Deze zijn random in de dikke muren opgenomen. Her en der zijn gekantelde Romeinse teksten te ontcijferen in de noeste muren die de burcht omgeven. In de cisternen van Istanbul lacht een medusa je op haar kop toe.

Het hergebruikte materiaal noopte tot inventieve ingrepen en leidde tot verrassende composities. Architecten en bouwers werden gedwongen tot creativiteit om tot nieuwe oplossingen te komen.

Het hergebruikte materiaal is als een ‘objet trouvé’. Bij deze nieuwe kunstvorm uit het begin van vorige eeuw werkten kunstenaars met gevonden voorwerpen. Bestaande objecten van alledag werden uit hun context gelicht en met een nieuwe laag van betekenis voorzien.

Ook in de architectuur is de zoektocht naar het specifieke wat voorhanden is, een bron van inspiratie en leidt tot geheel nieuwe vormen, expressies en lezingen van de ruimte. Denk aan de waterval van Frank Lloyd Wright in Falling Waters of de rotsen in de villa’s van Albert Frey, die elk aanleiding waren voor iets wat meer is dan de som der delen.

Auteur: Juliette Bekkering 

Datum: 8 januari 2019

Bron: www.dearchitect.nl

0 reacties

Terug naar zoekresultaten