Menu

Futurewatcher Stefaan Vandist: "Wildernis creëren zoals we auto's produceren"

Goidts, Anne avatar
9/09/2021 09:00 in De wijk van morgen

Futurewatcher Stefaan Vandist: "Wildernis creëren zoals we auto's produceren"

Kan je met dezelfde doelmatigheid en snelheid waarmee we software distribueren of auto's produceren ook bossen aanplanten? Die vraag echode als een roeping door de slapeloze nachten van Shubhendu Sharma, industrieel ingenieur bij Toyota in India. Hij ging het zelf proberen in zijn eigen achtertuin en stond aan de basis van één van de meest populaire ecologische concepten van deze tijd: de Tiny Forest. Futurewatcher en duurzaamheidsexpert Stefaan Vandist gaat er in deze blog dieper op in.

Wanneer je een braakliggend terrein aan de natuur overlaat, zal het vaak tot 200 jaar spontaniteit en geduld vergen alvorens de natuurlijke overname van een bos tot haar volle wasdom komt. Daarom ontwikkelde de Japanse botanicus Dr. Akira Miyawaki in de jaren zeventig een herbebossingsmethode die 10 keer sneller een volwassen bos als resultaat oplevert, met 20 keer meer biodiversiteit en een 'plantdichtheid' die 30 keer hoger licht. Akira Miyawaki begeleidde daarmee de afgelopen veertig jaar de (her)aanleg van meer dan 1700 bossen in Japan en Maleisië. Omdat zijn aanpak overal ter wereld toe te passen is, en hij ook strategieën hanteert om de lokale bevolking te betrekken, won hij op 78-jarige leeftijd (2006) de Blue Planet Prize, het equivalent van de Nobelprijs voor ecologie. Helemaal los van Dr. Akira Miyawaki was er het levensdoel van de veel jongere Indiase Shubhendu Sharma, industrieel ingenieur bij Toyota. Zijn doel? Processen ontwerpen om zoveel mogelijk auto's te produceren op zo weinig mogelijk tijd. Dat plan ontrolde zich jarenlang. Tot Toyota de ambitie kreeg klimaatneutraal te worden. Plots kwamen twee werelden samen. De inmiddels kranige tachtiger Akira Miyawaki ontwierp voor de fabriekssite van Bengalore een bos dat, zoals verwacht, snel tot haar volle potentieel kwam. Shubhendu Sharma was dermate gebiologeerd door het resultaat, dat hij in zijn eigen achtertuin ging experimenteren en de methodiek verfijnen. Als ingenieur kwam hij tot een gestandaardiseerd en data-gedreven proces om "Tiny Forests" aan te leggen. Dat zijn compacte, diverse bosjes met hoge absorbtiecapaciteit van stikstof, Co₂ en oppervlaktewater. Qua oppervlak zijn ze vaak enkele parkeerplaatsen groot, of hooguit de omvang van een dubbel tennisterrein. Overtuigd om met de efficiëntie en de snelheid van een autofabriek zoveel mogelijk compacte mini-wildernissen te produceren in de steden van India, startte hij het bedrijf Afforestt.

Van Tiny Forests over kleine wildernissen tot vleermuizenhotels

Intussen winnen Tiny Forests meer en meer aan populariteit. Het Nederlandse IVN nam zelfs een patent op het begrip, wat strenge vereisten oplegt rond de voorbereiding van je bodem, oppervlakte en plantdichtheid. Vlaams minister van omgeving Zuhal Demir praat dan weer graag over kleine wildernissen als strategie om braakliggende terreinen om te vormen tot groene corridors en zo buurten op te waarderen. Voor haar hoeven het niet enkele kleine bossen te zijn, maar kan je afhankelijk van de streek net zo goed een stuk heide aanleggen, of compacte, bonte stroken langs de weg aanplanten met oog op biodiversiteit. Ze moedigt ook het idee aan er groepstuinkamers van te maken of openluchtklassen voor natuureducatie met pakweg vleermuizenhotels, camera-vallen en nestgelegenheid voor roofvogels.

Bron en lees verder op: www.forestfwd.be

Auteur: Stefaan Vandist

Datum: 31/08/2021

Foto: © Pixabay - bos

0 reacties

Terug naar zoekresultaten